Η Σχολή Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών Μηχανικών, τηρώντας την παράδοση, γιόρτασε την Τετάρτη 4.12.2024, την ημέρα της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας του κλάδου και των μεταλλωρύχων σε ολόκληρο τον κόσμο. Κεντρικό θέμα της εκδήλωσης ήταν «Η άγνωστη δράση των μεταλλωρύχων της Ικαρίας στην επανάσταση της 17ης Ιούλη 1912», από τον Θωμά Κατσαρό, Δρα Αρχαιομέτρη-Συντηρητή Αρχαιοτήτων στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Την εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο Ορυκτολογικό Μουσείο γαιο-ΟΡΑΜΑ της Σχολής ΜΜΜ, παρακολούθησαν συνάδελφοι της Σχολής ΜΜΜ και άλλων Σχολών του ΕΜΠ, του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ, της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ερευνητές του Δημόκριτου, φίλοι του Μουσείου, νέοι και παλαιοί απόφοιτοι της Σχολής και πολλοί φοιτητές. Στην εκδήλωση, παρευρέθηκαν, επίσης, η απόφοιτος της Σχολής Κατερίνα Δοντά, μηχανικός επίβλεψης της εταιρίας ΝΕΡΙΚΑΤ μαζί με εργοδηγούς της εταιρίας που εργάζονται στην εξόρυξη μαγνησίτη, στα μεταλλεία της Β. Εύβοιας.
Την εκδήλωση άνοιξε, με ευχές για τον κλάδο, ο Κοσμήτορας της Σχολής, Καθηγητής Δ. Δαμίγος, καλωσορίζοντας το κοινό. Στη συνέχεια, η Διευθύντρια του Ορυκτολογικού Μουσείου, Καθηγήτρια Μαρία Περράκη, αφού ευχήθηκε με τη σειρά της, στην Σχολή και στον κλάδο, παρουσίασε τον ομιλητή.
Στο κύριο μέρος της εκδήλωσης, ο Θωμάς Κατσαρός, μέσα από την ομιλία του, έφερε στο φως νέα δεδομένα για την ενεργό συμμετοχή των μεταλλωρύχων του Αγίου Κηρύκου στην πιο κρίσιμη στιγμή της Επανάστασης της Ικαρίας του 1912. Η ρίψη δυναμιτών, από τους μεταλλωρύχους Σπέη, Ζεβρό και Παύλου ήταν ο καταλύτης στην απόφαση του στρατιωτικού διοικητή των τουρκικών δυνάμεων στο νησί, Θουκυδίδη Δημητριάδη, να προχωρήσει σε παράδοση της φρουράς. Σύμφωνα με διηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων, ο εκκωφαντικός κρότος της δυναμίτιδας από το μεταλλείο του Αγίου Κηρύκου ήταν καθοριστικός παράγοντας της νίκης των επαναστατών, μετά από δύο ανεπιτυχείς εξεγέρσεις τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1912. Στη συνέχεια, η οργάνωση της αυτόνομης διοίκησης του νησιού ως Ελεύθερης Πολιτείας της Ικαρίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έκρηξη των Βαλκανικών Πολέμων, αναθεωρώντας τους σχεδιασμούς της Αθήνας.
Επίσης, η επιτυχία της Ικαριακής επανάστασης του 1912 φαίνεται να λειτούργησε ως παράδειγμα νίκης στους απεργούς μεταλλωρύχους στο Μεγάλο Λιβάδι της Σερίφου τέσσερα χρόνια αργότερα, καθώς η μεταλλευτική εταιρεία του Ζαρίφη που λειτουργούσε το μεταλλείο σιδηρομεταλλεύματος στον Άγιο Κήρυκο ήταν υπεργολαβία της Σπηλιαζέζας – Μεταλλεία Σερίφου και υπήρχαν επαφές μεταξύ των μεταλλωρύχων των δύο μεταλλείων. Αν και η οργανωτική αδυναμία και η αιματηρή καταστολή της απεργίας την 21 Αυγούστου 1916 δεν οδήγησαν στην επιτυχία του αγώνα των εργατών του μεταλλείου, εντούτοις η διεκδίκηση της 8ωρης εργασίας από τους μεταλλωρύχους της Σερίφου άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.
Από το 1998, η Πρωτοβουλία για την Διατήρηση Μνημείων Μεταλλευτικής Δραστηριότητας με εκδηλώσεις, ομιλίες, εκθέσεις ορυκτών καθώς και κοπή αναμνηστικού μεταλλίου, φιλοδοξεί να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη αυτής της αφανούς ιστορίας των εργατών του Μεταλλείου του Αγίου Κηρύκου Ικαρίας. Στο τέλος της ομιλίας του, ο Θωμάς Κατσαρός, δώρισε αναμνηστικά μετάλλια στους καθηγητές της Σχολής.
Η εκδήλωση έκλεισε με κέρασμα με τους παραδοσιακούς λουκουμάδες των μεταλλωρύχων, ελαφρύ γεύμα και χαλαρή συζήτηση!
Την εκδήλωση μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ: